День міста Дубна / Dzień Miasta Dubna

Jak co roku 2 sierpnia 2019 r. o godz. 10 w naszym dubieńskim kościele uroczystą Eucharystią rozpoczęło się świętowanie Dnia Miasta Dubna.

Mszy św. przewodniczył ks. Marcin Ciesielski, wikariusz Parafii Katedralnej Świętych Apostołów Piotra i Pawła w Łucka.

W Mszy św. uczestniczyli parafianie, mieszkańcy naszego miasta i przybyli goście. W naszej świątyni gościliśmy przedstawicieli Rady Miejskiej Dubna i delegację z miast partnerskich z Polski (z Giżycka, Sokołowa Podlaskiego i Czerwionki-Leszczyny).

Wspólnie modliliśmy się za Miasto Dubno, jego władzę i wszystkich mieszkańców.

Boże, Ty rządzisz całym światem, przyjmij łaskawie prośby,

które zanosimy za nasze miasto Dubno, † niech

dzięki mądrości rządzących i uczciwości obywateli panuje

zgoda i sprawiedliwość, * abyśmy żyli w pokoju i dobrobycie.

Przez naszego Pana Jezusa Chrystusa, Twojego Syna, †

który z Tobą żyje i króluje w jedności Ducha Świętego, *

Bóg przez wszystkie wieki wieków. Amen.

(kolekta Mszy św. za miasto)

Боже, Ти у своїй чудесній мудрості правиш усім світом; прийми молостиво молитви,

котрі ми возносимо за наше місто Дубно, + щоб

завдяки розважливості влади й сумлінності громадян укріплялись

в ньому згода і справедливість, * і щоб в ньому завжди панували мир та добробит.

Через Госрода нашого Ісуса Христа, Сина Твого, +

котрий з Тобою живе і царює в СвятогоДуха, *

Бог, на віки вічні. Амінь.

##################

Św. Eliasz - prorok

Patron Miasta Dubna

Eliasz to jeden z największych proroków Starego Testamentu. Żył w IX w. przed Chrystusem. Swą działalność rozwijał zwłaszcza za rządów króla Achaba (874-853); zakończył ją za czasów króla Ochozjasza (853-852). Wspomina go Księga Kronik, ale znany jest przede wszystkim dzięki Księgom Królewskim. Poczynając od 17 rozdziału, Pierwsza Księga Królewska przekazuje nam relacje, które ani nie są jednolite, ani też nie pochodzą z tych samych źródeł. We wskazanym rozdziale prorok pojawia się nagle, bez podania jakichkolwiek informacji o jego wcześniejszym życiu. Wiadomo tylko, że przybył z Zajordanii, nie wiemy jednak, jaką miejscowość oznacza Tiszbe w Gileadzie. Jego imię wyznacza równocześnie program działalności - oznacza bowiem "Jahwe jest moim Bogiem". Eliasz interweniuje w chwili, gdy sojusz Tyru i Samarii, usankcjonowany małżeństwem Izebel z Achabem, zagraża monoteizmowi izraelskiemu. Razem z Izebel, w Izraelu zakorzenił się kult Baala, prastarego bóstwa semickiego, czczonego jako pan deszczu i pogody, wegetacji i płodności. Wiara w Jahwe stała się czymś politycznie podejrzanym. Eliasz przeciwstawiał się tej politycznej dominacji nad religią. Głosił, że jedynym Panem natury jest Jahwe - i dlatego przeciwstawiał się kultowi bożka, obwieszczając suszę. Zakończyło ją widowisko na Karmelu. Niedaleko górskiego cypla, gdzie czczono Baala-Adonisa, prorok wzniósł ołtarz, a potem znalazł potwierdzenie dla swej żarliwej wiary. Scenę zakończyła masakra kapłanów Baala, ale na wieść o tej masakrze Izebel jeszcze bardziej zawzięła się na proroka. Musiał on ratować się ucieczką. Poszedł wtedy na górę Horeb, jakby w pielgrzymce do źródeł wiary Izraela. Doznał tam tego, czego doznali w czasie swej wędrówki Izraelici, zmierzający do Ziemi Obiecanej. Bóg objawił mu się nie jak Mojżeszowi wśród błyskawic i grzmotów, ale pośród delikatnego powiewu, jakby dla uwypuklenia duchowego aspektu tej samej religii. Ukazał mu zarazem przyszłość i zapewnił go o proroczej sukcesji i zmianie dynastii. Potem dowiadujemy się o interwencji proroka w sprawie winnicy Nabota. Wreszcie w pierwszych rozdziałach Drugiej Księgi Królewskiej znajdujemy trudne teksty o wyniesieniu Eliasza, a w nich powtórzenia i zwroty, które częściowo dotyczą może Elizeusza. Bibliści dyskutują o ich charakterze, niektórzy sądzą, że poprzez obrazy autor chciał tu opisać rzeczywistości niewidzialne. W każdym razie wpływ Eliasza na następcę, który kontynuował jego dzieło, był ogromny. Malachiasz uczyni z Eliasza prototyp proroka zapowiadającego Mesjasza, a wreszcie sam Chrystus nazwie Jana Chrzciciela Eliaszem, który miał przyjść. Dla współczesnych Chrystusowi Eliasz był już tym, który ucieleśniał nadzieje mesjańskie, prorokiem przebywającym u Boga i żyjącym już życiem Bożym. Nic dziwnego, że dla chrześcijan stał się później wzorem życia doskonałego, a jeszcze później patronem wspólnot mniszych osiadłych na Karmelu. Kojarzył się łatwo z Najświętszą Maryją Panną, pełną łaski, żyjącą życiem Bożym w swym pełnym skromności ukryciu.