Święto przy świetle gromnic. 2 lutego obchodzimy święto Ofiarowania Pańskiego

Ofiarowanie Pana Jezusa w Świątyni Jerozolimskiej było ważnym wydarzeniem w życiu Świętej Rodziny. Św. Łukasz Ewangelista napisał: Gdy zaś nadszedł dzień poddania ich, zgodnie z Prawem Mojżeszowym oczyszczeniu, zanieśli Go do Jerozolimy, aby był ofiarowany Panu, według tego, co jest napisane w Prawie Pańskim: Każde pierworodne dziecko płci męskiej będzie poświęcone Panu. Mieli również złożyć ofiarę zgodnie z tym, co jest powiedziane w Prawie Pańskim: parę synogarlic lub dwa gołąbki (Łk 2,22-24). Jest to jedno z najstarszych świąt kościelnych. W Jerozolimie Święto Ofiarowania Pańskiego obchodzone było już w IV w., o czym świadczą zapiski Egerii – ówczesnej hiszpańskiej pątniczki, która podjęła się trudu pielgrzymowania do Ziemi Świętej, a wprowadził je papież Gelazy I (zm. 496 r.). Zamyka ono cykl świąt Bożego Narodzenia. Po Święcie Ofiarowania w kościołach rozbiera się żłóbki (szopki), a w domach choinki, przestaje się śpiewać kolędy, kończy się też okres wizyt duszpasterskich w domach.