Rozpoczęliśmy Wielki Post

"Posypmy głowy popiołem, uderzmy przed Panem czołem; zapustne śmiechy na stronę, cierniową wijmy koronę. Posypmy głowy popiołem, grzmi niebo głosem surowym: "Pokutę czyńcie za grzechy, na stronę teraz uciechy."

Dnia 14 lutego 2018 r. w Środę Popielcową w Kościele Katolickim rozpoczęliśmy Wielki Post. Jest to czas, który ma nas przygotować na najważniejsze święta jakimi są święta Wielkiej Nocy. W Dubnie w Parafii św. Jana Nepomucena o godzinie 10.00 miała miejsce Msza Święta z posypaniem głów popiołem. Eucharystię koncelebrowali ks. Grzegorz Oważany - proboszcz parafii, który wygłosił homilię i ks. Marcin Ciesielski -wikariusz parafii.

Tradycyjnemu obrzędowi posypania głów popiołem towarzyszą w Środę Popielcową słowa: "Pamiętaj, że jesteś prochem i w proch się obrócisz" albo "Nawracajcie się i wierzcie w Ewangelię". Sam zwyczaj posypywania głów popiołem na znak żałoby i pokuty znany jest w wielu kulturach i tradycjach.

Liturgia tego dnia wprowadza nas w nastrój pokuty. We wszystkich tekstach odbija się echo winy popełnionej w raju przez pierwszych rodziców i naszych własnych win. Słychać kajanie się i błaganie Pana Boga o miłosierdzie. Skoro aż tak wielkiego trzeba było okupu, jak męka i śmierć Syna Bożego, to nam uświadamia, czym jest grzech. Adam usłyszał od Pana Boga wyrok: „Wrócisz do ziemi, z której zostałeś wzięty, bo prochem jesteś i w proch się obrócisz”. Te słowa słyszy każdy z nas w Popielec. Potwierdza je równocześnie symboliczny akt posypania głów popiołem. Zwyczaj to bardzo dawny, znany w starożytnym Egipcie, u Arabów i w Grecji. Posypywaniem głowy popiołem wyrażano wielki żal i ból serca. W liturgii Kościoła obrzęd ten spotykamy dopiero w VII wieku. Wprowadził zaś go jako nakaz bł. Urban II w 1091 roku na synodzie w Benewencie.

Wielki Post trwa 40 dni. Liczba 40 stanowi w Piśmie Świętym wyraz pewnej dłuższej całości, czasu przeznaczonego na jakieś konkretne zadanie człowieka lub zbawcze działanie Boga. W Wielkim Poście Kościół odczytuje i przeżywa nie tylko czterdzieści dni spędzonych przez Jezusa na pustyni na modlitwie i poście przed rozpoczęciem Jego publicznej misji, ale i trzy inne wielkie wydarzenia biblijne: czterdzieści dni powszechnego potopu, po których Bóg zawarł przymierze z Noem; czterdzieści lat pielgrzymowania Izraela po pustyni ku ziemi obiecanej; czterdzieści dni przebywania Mojżesza na Górze Synaj, gdzie otrzymał on od Jahwe Tablice Prawa.

Okresy i dni pokuty są w Kościele katolickim specjalnym czasem ćwiczeń duchowych, liturgii pokutnej, pielgrzymek o charakterze pokutnym, dobrowolnych wyrzeczeń, jak post i jałmużna, braterskiego dzielenia się z innymi, m.in. poprzez inicjowanie dzieł charytatywnych i misyjnych. Z liturgii znika radosne "Alleluja" i "Chwała na wysokości Bogu", a kolorem szat liturgicznych staje się fiolet. Istotą pozostaje przygotowanie wspólnoty wiernych do największego święta chrześcijan, jakim jest Wielkanoc.

W Środę Popielcową zachowujemy post ścisły, który oznacza możliwość spożycia w ciągu dnia tylko jednego posiłku do syta. Prawem wstrzemięźliwości od potraw mięsnych są związane osoby, które ukończyły 14. rok życia, prawem zaś o poście są związane wszystkie osoby pełnoletnie, aż do rozpoczęcia sześćdziesiątego roku życia (czyli od 18. do 60.).

Przez cały okres Wielkiego Postu, w każdy piątek i niedzielę w dubieńskim kościele, odbywa się nabożeństwo Drogi Krzyżowej, po Mszy św. o godz. 10.00. A w każdą niedzielę Wielkiego Postu, przed Mszą św. o godz. 9.40 odbywają się Gorzkie Żale.

Serdecznie zapraszamy!!!